انداختن همه چیز برای بعد

کارهامونو به تعویق میندازیم.به دو روز بعد. هفته دیگه. دوماه دیگه یا سالای بعد که شرایط شاید بهتر باشه.اما...کی میدونه تا کی زندس.کی میتونه بگه اینده براش چه خوابی دیده.هممون این کارو میکنیم. به دلیل منطق. برنامه ریزی. این که الان این کارو بکنم بهتره. اما حسرت های اینده رو چی? این که بعدا شاید اصلا از اون کار دیگه خوشت نیاد. شاید دیگه تواناییشو نداشته باشی.شاید دیگه اصلا نشه...