نوشته

زن ها گاهی اوقات حرفی نمی زنند چون به نظرشان لازم نیست که چیزی گفته شود!

تنها با نگاهشان حرف میزنند. اگر زنی برایتان اهمیت دارد از چشمانش به سادگی نگذرید! به هیچ وجه...

••سؤتفاهم

[سیمون دوبوار] 

حقیقتی تلخ که اونقدر شیرین هست که عادت کتاب خوندنو نزاری کنار

زندگیمون دسته خودمونه

داشتم با یکی حرف میزدم. حرف شد که اره دیگه تو این مملکت با درس نمیشه به جایی رسید. بیستو هشت سالش بودو نقاش ساختمون بود. از کارش ناراضی به نظر میومد. وقتی اینو میگفت من تو ذهنم یه بیستو هشت ساله دیگه اومد که با همون درس خوندن به جایی رسیده بود. جایی که الان کاملا از زندگیش راضیه. فکر کنم موضوع مملکتو جامعه و این چیزا نیست. اینه که کاریو انجام بدیم که دوستش داریم. نه چیزی که مادر و پدرامون میگن. نه چیزی عامه مردم الان میگن خوبه. نه چیزی که صرفا درامدش بالاس.

جدای از اون مسئله....امید چیزیه که کم داریمش. امید به زندگی. به اینکه خودمون قهرمان زندگیمون هستیم. که محیط نمیتونه مارو محدود کنه مگر این که خودمون بهش اجازه بدیم. خودمون نا امید بشیمو زندگیمونو بسپاریم دست جریان زمان.

حالا خودت فکر کن. ارزششو داره که زندگیتو اینجوری بده بره؟

حس مثبت

گاهی اوقات که یک روز رو بد شروع میکنیم، همینطور بد هم ادامش میدیم. برای من این ری اکشنی به استرسه. که برنامه هام به هم ریخته. که هیچی درست نمیشه حالا و فکرای منفی دیگه. اما حقیقت اینه که هیچ کدوم از اون فکرای منفی واقعی نیستن و با کمی ارامشو اراده میشه روز عالی رو داشت.به خودت اعتماد کن.^^

قهوه سرد اقای نویسنده

جدیدا یک کتاب خوندم.کلا پوکر شدم:/

کتاب قهوه سرد اقای نویسنده....تو کتاب شخصیته یه جا میگفت گاهی بهتره یه فیلم خوبه نصفه ببینی تا یه فیلم خوب با یه پایان بد. کتابش خودش اثبات حرفش بود:|

چرا؟!! شروع به اون خوبی....ادامه ی خوب.....پایان کلا نابود کننده

البته این نظر منه. این حسیه که این کتاب به من داد.

نویسنده مشخصا قلم  خوبو گیرایی داشت اما انگار نمیدونسته داستان داره کجا میره وقتی مینوشتتش. انگار نمی دونسته اخرش میخواد چی بنویسنده برای پایان و وقتی به اخرش رسیده صرفا کتابو تموم کرده. حتی رمزشم. انگار بیشتر هدف وجوده رمز خاص کردنه کتاب بوده تا رسوندنه مفهومه خاصی یه خواننده.

حالا من اینقد اعتراضی حرف میزنم، بازم بگم این حسیه که کتاب به من داد. شاید یک نفر واقعا کتابو دوست داشته باشه

شازده کوچولو

آدم ها دیگر برای سر درآوردن از چیزها وقت ندارند 

همه‌چیز را همین جور آماده از دکان ها میخرند؛

اما چون دکانی نیست که دوست معامله کند٬آدم ها مانده اند بی دوست

 

از کتاب شازده کوچولو 

 

خودخواهی...

من خودخواهی ادما رو در ببن صفحات زندگیم تا الان دیدم. خودخواه واقعی هیچ وقت همیشه و همه جا خودشو به بقیه نشون نمیده.خودخواه واقعی مواظبه که بقیه نفهمن که خودخواهه تا که بد نبیننش. اون مراقبه که وقتی داره فقط از خودش مراقبت میکنه بقیه اینو نفهمن. این ادما مهربونیشون به بقیه هم خودخواهانس.دنیای ما پره ازین ادما....اما خب کاری هست که بشه کرد؟

چی میشه که این طوری میشه...یک ادم میتونه اینقدر خودخواه باشه.من به ذات اعتقاد ندارم. که ذات یکی از اول خراب بوده. اگرم چیزی به نام ذات وجود داره از اول خراب نیست. کم کم خراب میشه....

معرفی کتاب

سلام. میخوام یه کتاب بهتون معرفی کنم. کتاب خیلی خوبیه و به نظرم کتابیه که به خیلی از دانش اموزا و محصلا میتونه کمک کنه

کتاب " استرس امتحان،نگران نباشید" نوشته ی "سو دُرلند"

کتابیه که برای کاهش اضطراب امتحان کمک خوبی میتونه بهتون بکنه^^

ادمای عجیبی که هستن

از یکی شنیدم که یکی رو میشناسه که تو بدترین شرایط باز هم خودشو نجات داده. نه تنها خودشو بلکه خانوادشو هم بالا کشیده و عملا کار هایی رو کرده که برای منو دوستام خیلی عجیب بوده. اسما میگفت اگر به جای اون بودش خیلی زود کم میاورده و تسلیم میشده.اینکه حتی خانوادت پشتیبانت نباشنو اما تو بازم پیشرفت کنی و بعد...هوای اون خانواده رو داشته باشی عجیبه برام. چرا کمکشون کرده وقتی اونا تنهاش گزاشتنو اینطور که دوستم میگفت حتی الانم خیلی مهربونو خوب نیستن! اما اون بازم وقتی موضوع زلزله پیش اومده بود خیلی نگرانشون شده بود.میشه اینقدر نسبت به بقیه مهربون بود?

حالا من گاهی اینقدر نا امید میشم که به نظرم هیچ چیز ممکن نیست و هیچ چیز رو نمیشه نجات داد و وقتی که این زندگی های تیره ترو میبینم که شخصیت اول داستانش خودشو نجات داده و خودش سیاهی ها رو سفید کرده ....نمیدونم....حیرت میکنم.شاید اسمه حسی رو که بهم میده بشه گزاشت حیرت. خب اخه ....گاهی فکر میکنم که من شخصیت اصلی زندگی خودمم نیستم.یه فیکم که اداشو دارم در میارم. اشتباه نکنی. ادم مقلد و الگو برداری نیستم اما انگار جنس اصلی هم نیستم. خوشبینانش اینه که جنسیم که هنوز برندش برند نشده! معروفو شناخته شده نشده. حتی بین اطرافیان نزدیکش. شاید منم یه روز بتونم سیاهی های زندگیمو سفید یا حداقل رنگی بکنمش.شاید قرمز.شاید سبز.شاید ابی....

بچه های کنکوری یک لحظه بیاین

سلام.خب دلم میخواد یکم بنویسم و سعی کنم کمکتون کنم که یکم ارامشتون بیشتر بشه.حدودا دو ماه دیگه کنکورای سراسریه. هرکدومتون توی یک رشته ای دارین به طور جدی تلاش میکنین. یه عده فارق التحصیل هستنو یه عدتون سال اولتونه.

تا الان یه عالمه وقت گزاشتین و تا اینجا خوندین. این دو ماه رو هم تلاشتونو بکنین. شماها تلاشتونو بکنین، خداهم کم نمیزاره. ببینه شماها دارین تمامه تلاشتونو میکنین کمکتون میکنه. به خدا توکل کنین. حتی اگرم قبول نداری این حرفمو اینو قبول داری که حداقلش یه حس ارامش مفید توکل کردن بهتون میده.

به بقیه فکر نکنین. کنکور در عین این که یه رقابت جمعیه که سطح بقیه هم توش مهمه، یه رقابت با خودتون هم هست.تو درصداتو بکشی بالا جایگاهت تغییر میکنه. چون کلا میانگین درصدا توی هرسال به طور خیلی عجیب غریبی تغییر نمیکنه. نمیگم اصلا تغییر نمیکنه. کلا منظورم اینه که تو کاره خودتو بکن به بقیه کار نگیر. بازم موفق میشی. ارامشت تو این دو ماه خیلی مهمه که بازده خوندنتو نیاره پایین.

به خودت ایمان داشته باش.چرا فکر میکنی نمیتونی؟ ببین اینا تو ذهنته. بندازشون بیرونو مثل بولدوزر برو جلو.تو میتونی!

یکم به خودت سختی بده. صبحا زودتر پاشو. بیشتر بخون. نه اینکه زیاده روی کنی و خودتو بکشی برای درسات طوری که کم بیاری تا کنکور. اما ببشتر تلاش کن.وقت کمی نیست دو ماه. اما زیادم نیست. میتونی ازش مفید بهره برداری کنی یا که فوق العاده!

 

امیدوارم حرفام بهت کمک کنه. من میدونم که تو میتونی. فقط اگر خودتم اینو قبول داشته باشی.